اختلال پردازش شنوایی (APD) به مشکل در پردازش شنوایی یا دریافت و متعاقباً تشخیص محرک های شنیداری اشاره دارد. این اختلال آنقدر پیچیده است که اغلب با کم شنوایی اشتباه گرفته می شود و یا به اشتباه درک می شود یا از سایر اختلالات تشخیص داده نمی شود، در این مقاله ما به این موضوع می پردازیم که دقیقا اختلال پردازش شنوایی چیست و چگونه بر عملکرد شنوایی تأثیر می گذارد؟ ابتدا بیایید خود اختلال را تعریف کنیم و تفاوت آن با سایر اختلالات شنوایی را مشخص کنیم.
اختلال پردازش شنوایی (APD) چیست؟
اختلال پردازش شنوایی نوعی اختلال در پردازش شنوایی است که بر نحوه دریافت و تشخیص محرک های شنیداری اثر می گذارد. این بدان معنی است که در این اختلال فرآیند شنیدن انجام می شود اما درک گفتار به خوبی انجام نمی شود . در این بیماری عملکرد گوش خارجی، میانی یا گوش داخلی سالم است، اما شخص همچنان در پردازش و درک آنچه گفته می شود مشکل دارد و در واقع دریافتی گفتار مخدوش یا درهم است.
این اختلال گاهی اوقات اختلال پردازش شنوایی مرکزی یا CAPD نیز نامیده می شود، زیرا گاهی علت آن اختلال در پردازش شنوایی در قشر شنوایی یا بخشی از مغز است که مسئول تشخیص شنوایی است.
علیرغم چالش هایی که در شنوایی با وجود اختلال پردازش شنوایی رخ می دهد، این اختلال نوعی کم شنوایی نیست. باید بدانیم که روند اختلال در تمایز شنوایی و ایجاد کم شنوایی متفاوت هستند و معمولاً از قسمت های مختلف سیستم شنوایی سرچشمه می گیرند. به عنوان مثال، در بسیاری از موارد علت کم شنوایی شامل عفونت، کم شنوایی ناشی از سن (پیرگوشی) ، و سایر اختلالات گوش خارجی، میانی و داخلی است که همیشه به طور مستقیم به توانایی های پردازش شنوایی مرتبط نیستند.
اساساً، APD مشکل در پردازش شنوایی است، به این معنی که اطلاعات شنوایی به طور صحیح از گوش خارجی میانی و داخلی وارد می شود اما مغزنمی تواند این اطلاعات را تفسیر کند و در تفسیر اطلاعات دریافت شده توسط سیستم شنوایی مشکل دارد.
APD بر قشر شنوایی در مغز تأثیر می گذارد و یک اختلال تمایز است و برای اینکه بگوییم فردی APD دارد انجام تست های دقیق بسیار لازم و ضروری است. .
APD می تواند افراد را در هر سن و زمینه ای تحت تاثیر قرار دهد، اما در افرادی که دارای یک اختلال موجود هستند، مانند اختلال طیف اوتیسم (ASD)، اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD)، یا اختلالات رشدی شایع تر است. برای تشخیص این اختلال به انجام تست های شنوایی سنجی زیادی در مدت چند ساعت نیاز است که همکاری بالا و توجه و تلاش بیمار را لازم دارد.
علائم اختلال پردازش شنوایی
علائم APD در ابتدا می تواند مشابه بیماری های شنوایی دیگر است. رایج ترین شاخص های اختلالات پردازش شنوایی به طور کلی و APD به طور خاص عبارتند از:
- مشکل در شنیدن صدا در شرایطی که در محیط نویز وجود دارد.
- مشکل در شنیدن صدا ی گفتار به طور واضح
- مشکل در پیروی از دستورالعمل های چند مرحله ای ارائه شده به صورت شنیداری
- مشکل در خلاصه کردن اطلاعات شنیداری
- مشکل در نشستن در سخنرانی های طولانی بدون نشانه های بصری
- پرت شدن حواس فرد به راحتی با صدای بلند
- مشکل در درک فرآیندهای فکری پیچیده
- تأخیر در درک جوک
اگرچه اینها تنها علائم اختلال پردازش شنوایی مرکزی نیستند، اما اینها علائم استانداردی هستند که از طریق آنها می توان اختلال پردازش شنوایی را تشخیص داد. توجه به این نکته ضروری است که علائم ذکر شده در بالا می تواند به علت مشکلات دیگری از جمله آسیب یا نقص عملکرد حلزون و سایر اختلالات یا تأخیرهای مربوط به توجه، حافظه، یادگیری و عملکردهای مشابه نیز رخ دهد. شنوایی شناسان در حال حاضر بهترین و تنها متخصصان برای ارزیابی اختلال پردازش شنوایی می باشند.
APD بر چه کسانی اثر می گذارد
APD می‌تواند هم بزرگسالان و هم کودکان را تحت تأثیر قرار دهد، اختلال پردازش شنوایی در درجه اول افرادی را که شنوایی طبیعی دارند تحت تأثیر قرار می‌دهد – هرچند مواردی وجود دارد که در آن کم شنوایی نیز می‌تواندهمراه آن وجود داشته باشد.
تشخیص اختلال پردازش شنوایی
برای تشخیص درست اختلال پردازش شنوایی، آزمایش‌های ویژه‌ای باید توسط متخصص شنوایی‌شناس انجام شود. ابتدا مجموعه تست های شنوایی استاندارد برای رد وجود مشکل در سیستم شنوایی انجام می شود. این تست ها شامل ادیومتری تن خالص، ادیومتری گفتاری ، تمپانومتری، تست رفلکی اکوستیک هستند . افراد مبتلا به اختلال پردازش شنوایی معم.لا هیچ مشکلی را در این تست‌های شنوایی استاندارد نخواهند داشت.
برای انجام تست برای APD، فرد باید حداقل هفت سال سن داشته باشد .
در بزرگسالان، برخی از مطالعات نشان داده اند که اختلالات عصبی مانند سکته مغزی، بیماری های دژنراتیو، تومورها و تروما می توانند در شروع APD در عامل ایجاد اختلال پردازش شنوایی در بزرگسالان باشد
درکودکان، عفونت‌های مزمن گوش، ضربه به سر در هنگام تولد، اختلالات تشنجی، مننژیت و مسمومیت با سرب ممکن است به خطر بیشتر کمک کنند.
گرفتن یک تاریخچه پزشکی کامل می تواند تیم های شنوایی شناسی را از احتمال APD آگاه کند.
ارتباط اختلال پردازش مرکزی و وزوز گوش
علائم اختلال پردازش شنوایی و وزوز گوش می‌توانند همزمان باشند و هر دو می‌توانند در محیط‌های پر سر و صدا تشدید شوند، اما این دو اختلال یکسان نیستند و معمولاً به مسیرهای تشخیص متفاوتی نیاز دارند.
در وزوز گوش فرد صدایی را که وجود خارجی ندارد می شنود ، در حالی که در APD . شخص صدای بدون منبع خارجی را نمیشنود بلکه صدای ورودی مخدوش است.
APD تا حد زیادی در افراد با شنوایی طبیعی رخ می دهد، اگرچه ممکن است برخی از همپوشانی با APD و کم شنوایی وجود داشته باشد، در حالی که وزوز گوش اغلب با کاهش شنوایی همراه است. هر دو را می‌توان در جمعیت‌هایی که ضربه به سر و سایر نگرانی‌های عصبی دارند، یافت، در این صورت ممکن است فرد هر دو را تشخیص دهد.
آیا APD باعث وزوز گوش می شود؟
خیر، اختلال پردازش شنوایی باعث وزوز گوش نمی شود، اما برخی علائم همپوشانی در نواحی شنوایی دارند. یعنی مشکل در پردازش اطلاعات دریافت شده توسط سیستم شنوایی.اختلال در پردازش شنوایی می تواند با وزوز گوش همراه باشد، زیرا وزوز گوش شامل احساس صدای فانتوم، یا زنگ، عجله، یا وزوز بدون علت یا منبع خارجی است. علت دقیق وزوز گوش به طور کامل شناخته نشده است. در عوض، تعداد بی شماری از منابع احتمالی شروع علائم وزوز گوش وجود دارد
افرادی که توانایی شنوایی طبیعی دارند ممکن است کم شنوایی “پنهان” یا کم شنوایی را تجربه کنند که منجر به اختلال در دریافت و پردازش صحیح اطلاعات حلزون می شود.
تفاوت بین اختلال پردازش شنوایی و وزوز گوش
اختلال پردازش شنوایی در مقایسه با وزوز گوش ممکن است صداهای مشابهی داشته باشد، اما این دو حالت چندین تفاوت مهم و قابل توجه دارند. این شامل:
بیماری های همراه APD از تشخیص سایر ناتوانی های یادگیری و شرایط رشدی، از جمله اختلال طیف اوتیسم و اختلال نقص توجه و بیش فعالی جلوگیری می کند. وزوز گوش این محدودیت‌ها را ندارد و می‌تواند در کودکان مدرسه‌ای و بزرگسالان که ممکن است دارای اختلال زبان، اختلال زبان خاص، ناتوانی یادگیری یا سایر مشکلات و اختلالات یادگیری باشند، تشخیص داده شود.
عوامل خطر. عوامل خطر APD شامل مسائل اولیه دوران کودکی مانند مسمومیت با سرب، ضایعات مغزی، زایمان زودرس و غیره است. همچنین عوامل خطر متعددی در حال حاضر با وزوز گوش مرتبط هستند، از جمله عفونت مزمن گوش، ضربه به سر، قرار گرفتن در معرض صدای بلند و غیره. عوامل خطر، همانطور که می بینید، به طور قابل توجهی بین این دو اختلال متفاوت است.
پروتکل های درمانی در حالی که وزوز گوش و APD ممکن است علائم مشابهی داشته باشند، مشکلات زبانی مرتبط با APD اغلب بر بیماران مبتلا به وزوز و سایر کودکانی که صداهای فانتوم را می‌شنوند اما گفتار را به درستی درک می‌کنند، تأثیر نمی‌گذارد.
APD اغلب به عنوان یک ناتوانی یادگیری خاص در نظر گرفته می شود که نیاز به تغییرات محیطی، کسب مهارت های زبان گفتاری، نشانه های بصری، و سایر اشکال اصلاح برای کمک به جبران نقص شنوایی تجربه شده در این اختلال دارد. گفتار درمانی ممکن است درگیر باشد، و آسیب شناسان زبان گفتار اغلب در تیم درمان کلی حضور دارند – تفاوت فاحشی با پروتکل های درمان وزوز گوش.
اگرچه هم APD و هم وزوز گوش به عنوان اختلالات ادراکی شنوایی در نظر گرفته شده اند، APD تنها اختلال واقعی پردازش شنوایی است، زیرا وزوز گوش ممکن است علل ریشه ای در آسیب گوش میانی و داخلی داشته باشد و بعید است که به آموزش شنوایی و مهارت های پردازش شنوایی برای کاهش علائم پاسخ دهد.
APD چگونه درمان می شود؟
یک درمان خاص برای اختلالات پردازش شنوایی مرکزی وجود ندارد. در عوض، پردازش شنوایی از طریق مجموعه ای از تطبیق ها و مداخلات هدف قرار می گیرد.
برای کودکان در سن مدرسه، مکان‌ها ممکن است شامل صندلی ترجیحی، یادداشت‌برداران برای کار کلاسی برای ارائه دستورالعمل‌های مکتوب به جای کلمات گفتاری و دستورالعمل‌های گفتاری، سیستم‌های تقویت‌کننده/FM کم بهره برای تغییر نسبت‌های نویز، و آموزش شنیداری باشد.
برای تشخیص APD، مجموعه بسیار خاصی از معیارهای تشخیصی باید رعایت شود. بزرگسالان و کودکانی که مبتلا به APD تشخیص داده شده‌اند، می‌توانند با یک آسیب‌شناس زبان گفتار برای شروع یک برنامه درمانی یا اقامتی ملاقات کنند. تشخیص زودهنگام اغلب می تواند سودمندترین باشد، زیرا به افراد مبتلا به این اختلال اجازه می دهد تا مکانیسم های مقابله و سازگاری را ایجاد کنند. با این وجود، از آنجایی که برنامه درمانی خاصی وجود ندارد که مورد استفاده گسترده قرار گرفته باشد، درمان از مکان به مکان و مورد به مورد متفاوت است.
مبانی اختلال پردازش شنوایی
از مسمومیت با سرب تا اختلالات تشنجی، منشا دقیق APD هنوز مشخص نشده است. یک بررسی سیستماتیک از شیوع این اختلال، احتمال آسیب های دوران بارداری یا کودکی را به عنوان پیش سازهای رشد APD و ناتوانی یا مشکل در تشخیص صداهای جداگانه نشان می دهد.
علیرغم مقداری که هنوز در مورد این اختلال ناشناخته است، پروتکل های درمانی وجود دارد که می تواند برای کمک به انتشار اطلاعات شنوایی و هدف قرار دادن اطلاعاتی که توسط سیستم عصبی مرکزی تفسیر می شود، استفاده شود تا به افراد مبتلا به APD کمک کند تا محرک های شنوایی را به طور مؤثرتری پردازش کنند.
اختلالات شنوایی مرکزی مانند APD می تواند توسط آسیب شناسان زبان گفتار، شنوایی شناسان و سایرین در این حوزه مورد بررسی قرار گیرد تا به افراد مبتلا به اختلالات پردازش شنوایی کمک شود تا صداها را بهتر تفسیر کنند و عملکردهای روزانه خود را از جمله تعامل اجتماعی مناسب و ارتباط موثر انجام دهند. .
مداخلات برای کمک به پاک کردن صدای پس زمینه و پردازش شنوایی در حال حاضر بهترین درمان های موجود برای اختلال پردازش شنوایی هستند، و این درمان ها و تسکین ها می تواند به معنای تفاوت بین مشکلات اجتماعی و تحصیلی و موفقیت اجتماعی و تحصیلی باشد.
