عفونت گوش در کودکان که اوتیت میانی حاد نیز نامیده می شود، یک مشکل رایج در کودکان است. تقریباً یک چهارم نوزادان دارند حداقل یک دوره عفونت گوش را تا اولین سالگرد تولد خود تجربه خواهند کرد. عفونت گوش می تواند باعث درد در گوش، تب و کم شنوایی موقت شود و علائم عمومی مانند بی اشتهایی و تحریک پذیری در نوزاد را ایجاد کند.
برخی از کودکان بدون درمان آنتی بیوتیکی خاص بهتر می شوند، اما استفاده از یک عامل ضد میکروبی اغلب طول مدت تب و گوش درد را کوتاه می کند. برخی از کودکانی که در اوایل زندگی دچار عفونت گوش می‌شوند، بیشتر در معرض عفونت‌های مکرر گوش و مایع گوش میانی مداوم در سال های بعد هستند. آنها ممکن است در معرض خطر عوارض ناشی از عفونت خود باشند.
عفونت گوش به عنوان اوتیت میانی حاد نیز شناخته می شود (اوتیت = گوش، مدیا = میانی). اوتیت مدیا عفونت گوش میانی است. بیشتر اوقات، این بیماری توسط باکتری هایی ایجاد می شود که تقریباً در همه کودکان در بینی و گلوی خود دارند.
عفونت گوش اغلب پس از عفونت ویروسی دستگاه تنفسی مانند سرماخوردگی یا آنفولانزا ایجاد می شود. این عفونت ها ی ویروسی می توانند باعث تورم غشاهای مخاطی بینی و گلو شوند و دفاع طبیعی میزبان مانند پاکسازی باکتری ها از بینی را کاهش دهند و میزان باکتری ها را در بینی افزایش دهند تحمع این باکتری ها یاعت ایجاد اوتیت میانی شود.
همچنین عفونت های ویروسی دستگاه تنفس فوقانی نیز می تواند عملکرد شیپور استاش را مختل کنند. عملکرد طبیعی شیپور استاش برای حفظ فشار طبیعی فشار هوا در گوش مهم است. اختلال در عملکرد شیپور استاش باعث تغییر فشار در گوش میانی می شود (مانند زمانی که در هواپیما در حال پرواز هستید برای کسب اطلاعات بیشتر مقاله با عنوان درد گوش در هواپیما را بخوانید).
در صورت بروز اختلال در عملکرد شیپور استاش ممکن است مایع که در اصطلاح تخصصی افیوژن نامیده می شود در گوش میانی تشکیل شود و باکتری ها و ویروس ها به دنبال آن ایجاد عفونت گوش میانی کتتد و یا در درجات خفیف تر باعث ایجاد التهاب در گوش میانی شود.
فشار افزایش یافته در گوش میانی باعث ورم کردن پرده گوش می شود که همین تورم باعث ایجاد علائم عمومی مانند درد و بی قراری در کودکان خردسال می شود اگر تورم ادامه یابد و مایع تشکیل شده در گوش میانی زیاد شود می تواند حتی منجر به پارگی پرده گوش شود. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد علائم عفونت گوش کوذک مقاله با عنوان کشیدن گوش کودک نشانه چیست در همین سایت را مطالعه کنید.
علائم عفونت گوش کودکان
علائم عفونت گوش در نوجوانان و کودکان بزرگتر معمولاً شامل گوش درد یا درد و کاهش موقت شنوایی است. این علائم معمولاً به طور ناگهانی ظاهر می شوند.
در نوزادان و کودکان خردسال، علائم عفونت گوش اغلب غیر اختصاصی است. بسیاری از علائم عفونت گوش ممکن است ناشی از عفونت ویروسی همزمان دستگاه تنفسی باشد. علائم عفونت گوش می تواند شامل موارد زیر باشد:
تب (درجه حرارت بالاتر از 100.4 درجه فارنهایت یا 38 درجه سانتیگراد)
●کشیدن گوش توسط کودک
● بی قراری، تحریک پذیری یا خواب بی قرار
●کاهش فعالیت
●عدم اشتها یا مشکل در غذا خوردن
●استفراغ یا اسهال
● خروج مایع از گوش خارجی (به نام اتوره)
تشخیص وجود عفونت گوش در کودکان
اگر مشکوک هستید که کودک شما عفونت گوش دارد، با پزشک یا شنوایی شناس خود تماس بگیرید تا ببیند آیا و چه زمانی کودک باید معاینه شود.
اگرچه معاینه دردناک نیست، اما اکثر نوزادان و کودکان دوست ندارند گوش خود را معاینه کنند. برای آسان‌تر کردن این فرآیند، کودک خود را در دامان خود بگیرید و بازوها و بدن او را در آغوش بگیرید، در حالی که پزشک یا شنوایی شناس از ابزاری (اتوسکوپ) برای نگاه کردن به داخل گوش کودک استفاده می‌کند. اغلب باید سرومن (واکس گوش) برداشته شود تا پزشک بتواند دید خوبی از پرده گوش داشته باشد.
وجود عفونت گوش در کودکان به ویژه زمانی که مزمن شده باشد تنها با معاینه اتوسکوپی تشخیص داده نمی شود و در این شرایط پزشک برای تشخیص میزان درگیری و اثر مایع بر گوش و شنوایی تست های شنوایی ویژه ای را برای شما درخواست خواهد داد
تست عفونت گوش کودکان:
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد انواع تست های کودکان و کاربرد آنها مقاله شنوایی سنجی کودکان را مطالعه کنید
تست های معمول عبارتند از
درمان عفونت گوش در کودکان
درمان عفونت گوش در کودکان ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- آنتی بیوتیک ها
- داروهای درمان درد و تب
- مشاهده و فالوآپ
- ترکیبی از موارد فوق
درمان باید بر اساس سن کودک، سابقه عفونت های قبلی، شدت بیماری، مصرف اخیر آنتی بیوتیک و هر گونه مشکل پزشکی زمینه ای فردی باشد.
آنتی بیوتیک ها
آنتی بیوتیک ها به طور معمول به نوزادانی که کمتر از 24 ماه دارند یا تب بالا یا عفونت در هر دو گوش دارند داده می شود زیرا کودکان با این ویژگی ها با درمان آنتی بیوتیکی سریعتر بهبود می یابند.
کودکانی که بیش از 24 ماه سن دارند و علائم خفیفی دارند ممکن است با آنتی بیوتیک درمان شوند یا اغلب بررسی می شوند که آیا بدون آنتی بیوتیک به سرعت بهبود می یابند یا خیر.
آنتی بیوتیک ها می توانند عوارض جانبی مانند اسهال و بثورات پوستی داشته باشند و استفاده بیش از حد از آنتی بیوتیک ها می تواند منجر به سخت تر شدن درمان باکتری ها (مقاومت) شود. مقاومت به این معنی است که یک آنتی بیوتیک خاص دیگر کار نمی کند یا دفعه بعد به دوزهای بالاتر نیاز است.
مشاهده
در برخی موارد، پزشک یا پرستار فرزند شما توصیه می‌کند که قبل از شروع آنتی‌بیوتیک‌ها، در خانه مراقب فرزندتان باشید. به این می گویند مشاهده. مشاهده می تواند به تعیین اینکه آیا آنتی بیوتیک مورد نیاز است یا خیر کمک کند.
مشاهده ممکن است در این شرایط توصیه شود:
- اگر سن کودک از 24 ماه بیشتر باشد
- اگر گوش درد و تب شدید نباشد
- اگر کودک سالم است
داروهای مسکن باید برای کاهش درد تجویز شوند، چه کودک شما آنتی بیوتیک دریافت کند و چه تحت نظر باشد.
اگر فرزند شما به جای درمان با آنتی بیوتیک تحت نظر است، ممکن است لازم باشد پس از 24 ساعت برای پیگیری به پزشک مراجعه کنید. اگر درد یا تب کودک شما ادامه یابد یا بدتر شود، ممکن است ارزیابی مجدد لازم باشد و معمولا آنتی بیوتیک توصیه می شود. در صورتی که کودک در حال بهبود باشد حتی اگر به طور کامل به حالت اولیه بازنگشته باشد، مشاهده ممکن است همچنان مناسب باشد.
مدیریت درد در عفونت گوش در کودکان
داروهای تسکین دهنده درد، از جمله ایبوپروفن (نام تجاری نمونه: Motrin) و استامینوفن (نام تجاری نمونه: Tylenol)، ممکن است برای کاهش ناراحتی استفاده شود.
درمان‌های پزشکی مکمل و جایگزین
طیف گسترده‌ای از درمان‌های پزشکی مکمل و جایگزین (CAM) وجود دارد که برای درمان عفونت گوش تبلیغ می‌شوند. اینها ممکن است شامل درمان های هومیوپاتی، طبیعی، کایروپراکتیک و طب سوزنی باشد.
مطالعات علمی کمی در مورد درمان های CAM برای عفونت گوش وجود دارد، و حتی مطالعات کمتری وجود دارد که درمان های CAM را موثر نشان می دهد. در نتیجه، ما این درمان ها را برای عفونت گوش در کودکان توصیه نمی کنیم.
داروهای ضد احتقان و آنتی هیستامین ها
داروهای سرفه و سرماخوردگی (که معمولاً شامل ضد احتقان یا آنتی هیستامین هستند) برای تسریع بهبود یا کاهش عوارض عفونت گوش در کودکان ثابت نشده است. علاوه بر این، این درمان ها دارای عوارض جانبی هستند که می توانند خطرناک باشند. برای کودکان مبتلا به عفونت گوش نه ضداحتقان ها و نه آنتی هیستامین ها توصیه نمی شود.
پیگیری
علائم کودک شما باید طی 24 تا 48 ساعت بهبود یابد، چه آنتی بیوتیک تجویز شده باشد یا نه. اگر فرزند شما پس از 48 ساعت بهبود نیافت یا در هر زمانی بدتر شد، برای مشاوره با پزشک خود تماس بگیرید. اگرچه تب و ناراحتی ممکن است حتی پس از شروع آنتی بیوتیک نیز ادامه یابد، اما کودک باید هر روز بهبود یابد. اگر کودک شما بیشتر از زمانی که توسط ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی او دیده می شود بیمار به نظر می رسد، در اسرع وقت با پزشک تماس بگیرید.
کودکان زیر دو سال و آنهایی که مشکلات زبانی یا یادگیری دارند باید دو تا سه ماه پس از درمان عفونت گوش معاینه گوش بعدی را انجام دهند. این کودکان در معرض خطر تاخیر در یادگیری صحبت کردن هستند. این پیگیری کمک می کند تا اطمینان حاصل شود که جمع آوری مایع (که می تواند بر شنوایی تأثیر بگذارد) برطرف شده است.
عوارض عفونت گوش در کودکان
1-پارگی پرده تمپان
یکی از عوارض شایع عفونت گوش پارگی ( سوراخ شدن ) پرده گوش است که به آن پرده تمپان نیز می گویند. هنگامی که مایع روی غشاء فشار می آورد، پرده تمپان می تواند پاره شود و جریان خون را کاهش دهد و باعث ضعیف شدن بافت شود. وقتی غشاء پاره می شود، درد ندارد و بسیاری از کودکان در واقع احساس بهتری دارند زیرا فشار کاهش می یابد.
خوشبختانه، پرده تمپان معمولاً به سرعت پس از پارگی، در عرض چند ساعت تا چند روز بهبود می یابد. پارگی پرده گوش نشانه ای برای درمان آنتی بیوتیکی عفونت گوش است.
2-کاهش شنوایی
مایعی که در پشت پرده گوش جمع می‌شود (به نام افیوژن) می‌تواند برای هفته‌ها تا ماه‌ها پس از برطرف شدن درد عفونت گوش باقی بماند. افیوژن باعث اختلال در شنوایی می شود که معمولاً خفیف تا متوسط و موقتی است. با این حال، اگر مایع باقی بماند، ممکن است در یادگیری و/یا گفتار اختلال ایجاد کند.
افیوژن معمولا با گذشت زمان و بدون هیچ درمانی برطرف می شود. با این حال، اگر افیوژن بیش از سه ماه ادامه یابد، ممکن است کودک نیاز به درمان با یک روش جراحی داشته باشد. تصمیم برای درمان بر اساس میزان تأثیر افیوژن بر شنوایی کودک و خطر مشکلات یادگیری یا گفتاری کودک است.
کودکانی که مشکلات اساسی گفتاری، شنوایی یا رشدی دارند ممکن است پیامدهای بدتری در رابطه با کم شنوایی مایع و انتقالی داشته باشند. آنها باید قبل از دوره زمانی سه ماهه توصیه شده برای کودکان بدون این مشکلات ارزیابی شوند زیرا ممکن است نیاز به مداخله زودتر داشته باشند.
کودکانی که برای افیوژن تحت درمان قرار نمی گیرند باید به مرور زمان تحت نظر قرار گیرند. این شامل معاینه گوش و شنوایی سنجی هر سه تا شش ماه تا زمانی که افیوژن از بین برود.
پیشگیری از عفونت گوش در کودکان
برخی از کودکان اغلب دچار عفونت گوش می شوند. عفونت های مکرر گوش به سه یا بیشتر عفونت در شش ماه یا چهار یا بیشتر عفونت در 12 ماه تعریف می شود. علاوه بر دریافت واکسن‌های کونژوگه پنوموکوک و آنفولانزا، همانطور که آکادمی اطفال آمریکا و آکادمی آموزش خانواده آمریکا برای همه کودکان توصیه می‌کنند، چندین مداخله می‌تواند به کاهش خطر عفونت‌های مکرر کمک کند. این موارد شامل پرهیز از دود تنباکو، شیردهی، مصرف مداوم آنتی بیوتیک با دوز کم (به نام پروفیلاکسی) و/یا قرار دادن لوله های جراحی در گوش است.
آنتی بیوتیک های پیشگیرانه
کودکانی که عفونت های مکرر گوش دارند، گاهی اوقات با یک رژیم پیشگیرانه آنتی بیوتیک روزانه در طول ماه های پاییز، زمستان و اوایل بهار درمان می شوند. اگرچه آنتی بیوتیک های پیشگیرانه ممکن است به کاهش تعداد عفونت های گوش کمک کند، اما همچنان ممکن است کودک به عفونت مبتلا شود. همچنین این خطر وجود دارد که مصرف آنتی بیوتیک ها برای مدت طولانی منجر به ایجاد باکتری هایی شود که به آنتی بیوتیک های استاندارد مقاوم هستند. در مورد مزایا و خطرات احتمالی این روش با پزشک فرزندتان صحبت کنید.
جراحی VT ‘گوش
برخی از مطالعات نشان می‌دهند که انجام جراحی برای قرار دادن لوله‌های تمپانوستومی در گوش به پیشگیری از عفونت‌های مکرر گوش کمک می‌کند. لوله‌های تمپانوستومی اجازه می‌دهند تا مایع از گوش میانی خارج شود ، هوا را به گوش میانی باز می‌کند و فشار را در گوش میانی و مجرای گوش یکسان نگه می‌دارد. مطالعات دیگر هیچ فایده ای از لوله های تیمپانوستومی برای پیشگیری از عود نشان نمی دهد. در مورد خطرات و مزایای جراحی با پزشک کودک خود صحبت کنید.
