پارگی پرده گوش (پرفوراسیون غشای تیمپانیک) Tympanic membrane perforation به معنای وجود یک سوراخ یا پارگی در بافت نازک غشا مانند واقع در انتهای کانال گوش خارجی است . پرده گوش کانال گوش را از گوش میانی جدا می‌کند.
پارگی پرده گوش می‌تواند منجر به کم شنوایی شود و همچنین ممکن است گوش میانی را در معرض ابتلا به عفونت گوش قرار دهد. برای کسب اطلاعات بیشتر دو مقاله عفونت گوش در کودکان و عفونت گوش در بزرگسالان را بخوانید.
معمولاً پارگی پرده گوش بدون نیاز به درمان خاصی در صورتیکه گوش عفونت نکند طی چند هفته بهبود می‌یابد. با این حال، در برخی موارد ممکن است نیاز به پچ‌گذاری یا “عمل جراحی ” برای ترمیم آن باشد. برای اطمینان از سلامت پرده گوش می توانید به مرکز شنوایی سنجی آوای امید بهترین مرکز شنوایی سنجی در غرب تهران مراجعه کنید.
پارگی پرده گوش
پارگی پرده گوش (پرفوراسیون پرده گوش) مانع از انتقال صحیح امواج صوتی به گوش میانی می‌شود و کم شنوایی از نوع انتقالی ایجاد می کند برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد انواع کم شنوایی مقاله با عنوان انواع کم شنوایی در همین سایت را مطالعه کنید. همچنین پارگی پرده گوش ،گوش میانی را در معرض عوامل عفونی، آب و سایر مواد خارجی قرار می‌دهد. این وضعیت می‌تواند منجر به مشکلات شنوایی و عفونت‌های گوش شود.
نقش پرده گوش در شنوایی
پرده گوش، که به نام غشای تیمپانیک نیز شناخته می‌شود، یکی از ساختارهای حیاتی در فرآیند شنوایی انسان است. این پرده نازک و حساس نقش‌های متعددی در سیستم شنوایی ایفا می‌کند که هر کدام از آن‌ها برای عملکرد صحیح گوش ضروری هستند. اولین و مهم‌ترین نقش پرده گوش، لرزش و انتقال امواج صوتی است. زمانی که امواج صوتی به پرده گوش برخورد می‌کنند، این امواج باعث لرزش پرده می‌شوند. این لرزش‌ها سپس به انرژی صوتی تبدیل شده و به استخوان‌های کوچک گوش میانی (استخوان‌های چکشی، سندانی و رکابی) منتقل می‌شوند. این فرآیند یکی از مراحل ابتدایی در تبدیل امواج صوتی به سیگنال‌های عصبی قابل درک توسط مغز است.
پرده گوش نه‌تنها مسئول انتقال امواج صوتی است، بلکه در تقویت صدا نیز نقش دارد. وقتی که لرزش‌های پرده گوش به استخوان‌های گوش میانی منتقل می‌شوند، این استخوان‌ها نیز لرزش‌ها را تقویت کرده و آن‌ها را به گوش داخلی ارسال می‌کنند. گوش داخلی که شامل حلزون است، این ارتعاشات را به سیگنال‌های الکتریکی تبدیل می‌کند تا مغز بتواند آن‌ها را به‌عنوان صدا تفسیر کند. بنابراین، پرده گوش به همراه استخوان‌های میانی، یک سیستم پیچیده و هماهنگ را برای تقویت و انتقال صدا فراهم می‌آورد که به شنوایی انسان کمک می‌کند.
علاوه بر نقش‌های شنوایی، پرده گوش وظیفه حفاظتی نیز دارد. این پرده به‌عنوان یک مانع فیزیکی عمل کرده و از ورود اجسام خارجی مانند آب، گرد و غبار و باکتری‌ها به گوش میانی جلوگیری می‌کند. این عملکرد حفاظتی بسیار مهم است زیرا از ایجاد عفونت‌ها و سایر مشکلات گوش جلوگیری می‌کند. به همین دلیل، آسیب به پرده گوش می‌تواند خطر عفونت و التهاب گوش میانی را افزایش دهد که ممکن است به شنوایی آسیب برساند.
نهایتاً، پرده گوش در تنظیم فشار گوش میانی نیز نقش حیاتی دارد. این پرده نسبت به تغییرات فشار هوا حساس است و با کمک لوله ایتیشن (که لوله‌ای است که از گوش میانی به حلق وصل است)، فشار در گوش میانی را تنظیم می‌کند تا شنوایی بهینه حفظ شود. به این ترتیب، پرده گوش نه‌تنها در انتقال و تقویت صداها، بلکه در تنظیم شرایط فیزیکی گوش برای عملکرد صحیح شنوایی نیز تأثیرگذار است. در نتیجه، هرگونه آسیب به پرده گوش می‌تواند عملکرد شنوایی را مختل کند و به مشکلات جدی‌تری منجر شود.
عوارض پارگی پرده گوش
دو عارضه اصلی پارگی پرده گوش عبارتند از :
- کاهش شنوایی: به دلیل عدم توانایی پرده گوش در انتقال صحیح صدا پاره شدن پرده گوش با ایجاد کم شنوایی همراه است.معمولاً کاهش شنوایی موقتی است و تنها تا زمانی که پارگی یا سوراخ در پرده گوش بهبود یابد، ادامه دارد. اندازه و محل پارگی می‌تواند بر میزان کاهش شنوایی تأثیر بگذارد.
- خطر عفونت: ورود باکتری‌ها و سایر پاتوژن‌ها به گوش میانی در صورت پارگی پرده گوش می تواند خطر عفونت را افزایش دهد.پرده گوش پاره‌شده می‌تواند اجازه ورود باکتری‌ها به گوش را بدهد. اگر پرده گوش پاره‌شده بهبود نیابد، برخی افراد ممکن است در معرض عفونت‌های مکرر یا مزمن قرار گیرند. در این گروه کوچک، تخلیه مزمن و کاهش شنوایی ممکن است رخ دهد.
پرده گوش (غشای تیمپانیک) دو نقش اصلی دارد که شاما کمک به شنوایی و حفاظت از گوش است . وقتی امواج صوتی به پرده گوش برخورد می کنند، پرده گوش لرزش می‌کند و این اولین مرحله‌ای است که ساختارهای گوش میانی و داخلی امواج صوتی را به پیام‌های عصبی تبدیل می‌کنند. دومین نقش پرده گوش حفاظت است ، پرده گوش به‌عنوان یک مانع عمل می‌کند و گوش میانی را از آب، باکتری‌ها و سایر مواد خارجی محافظت می‌کند.
اگر پرده گوش پاره شود، ممکن است عوارض نادری بروز کند، به‌خصوص اگر پس از سه تا شش ماه به‌طور خودبه‌خود بهبود نیابد. سایر عوارض ممکن شامل موارد زیر است:
کیست گوش میانی (کولستئاتوم): با وجود اینکه بسیار نادر است، این کیست که از سلول‌های پوستی و سایر بقایا تشکیل شده، می‌تواند به‌عنوان نتیجه‌ای طولانی‌مدت از پارگی پرده گوش در گوش میانی تشکیل شود. کیست در گوش میانی محیطی مناسب برای باکتری‌ها فراهم می‌کند و حاوی پروتئین‌هایی است که می‌توانند به استخوان‌های گوش میانی آسیب برسانند. بقایای پوست معمولاً با کمک موم گوش به سمت گوش خارجی حرکت می‌کنند. اگر پرده گوش پاره شود، بقایای پوستی می‌توانند به گوش میانی نفوذ کرده و یک کیست تشکیل دهند.
به همین دلیل، در صورت بروز پارگی پرده گوش، پیگیری و مراقبت پزشکی اهمیت زیادی دارد.
کم شنوایی بر اثر پارگی پرده گوش
کم‌شنوایی ناشی از پارگی پرده گوش می‌تواند به دلایل زیر اتفاق بیفتد:
اختلال در انتقال صدا: پرده گوش نقش مهمی در انتقال امواج صوتی به گوش میانی دارد. وقتی پرده گوش پاره می‌شود، این انتقال مختل می‌شود و می‌تواند منجر به کاهش شنوایی شود.
ایجاد عفونت: پارگی پرده گوش می‌تواند اجازه ورود باکتری‌ها و عفونت‌ها به گوش میانی را بدهد. عفونت‌های گوش میانی (اوتیت مدیا) می‌توانند کاهش شنوایی را تشدید کنند.
آسیب به ساختارهای داخلی: در برخی موارد، پارگی پرده گوش می‌تواند باعث آسیب به استخوان‌ها و ساختارهای داخلی گوش میانی شود که به شنوایی آسیب می‌زند.
اندازه و محل پارگی: شدت و نوع کاهش شنوایی به اندازه و محل پارگی پرده گوش بستگی دارد. پارگی‌های بزرگ‌تر یا در نقاط حساس‌تر ممکن است تأثیر بیشتری بر شنوایی داشته باشند.
عموماً کاهش شنوایی ناشی از پارگی پرده گوش موقتی است و معمولاً با بهبود خودبه‌خود پرده گوش به حالت طبیعی برمی‌گردد. با این حال، در مواردی که پرده گوش بهبود نمی‌یابد، ممکن است نیاز به درمان‌های پزشکی مانند جراحی باشد.
علائم و نشانه‌های پارگی پرده گوش
علائم و نشانه‌های پارگی پرده گوش ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- درد گوش: که ممکن است به‌طور سریع کاهش یابد.
- ترشحات گوش: شامل مایعاتی شبیه به مخاط، حاوی چرک یا خون. برای کسب اطلاعات بیشتر مقاله با عنوان علت آب آمدن از گوش و خون آمدن از گوش را مطالعه کنید.
- کاهش شنوایی: که ممکن است موقتی یا دائمی باشد.
- وزوز گوش: احساس زنگ زدن یا صداهای غیرطبیعی در گوش (تینیتوس) برای کسب اطلاعات بیشتر مقاله با عنوان وزوز گوش را مطالعه کنید.
- سرگیجه: گیجی منگی که به آن سرگیجه (ورتیکو) گفته می‌شود. برای کسب طالاعات بیشتر مقاله با عنوان علت سرگیجه را مطالعه کنید.
- تهوع یا استفراغ: که می‌تواند ناشی از سرگیجه باشد.
در صورت بروز این علائم، مراجعه به پزشک ضروری است.
زمان مراجعه به پزشک
اگر علائم یا نشانه‌های پارگی پرده گوش را دارید، با پزشک خود تماس بگیرید. گوش‌های میانی و داخلی شامل ساختارهای حساس به آسیب یا بیماری هستند که باید بلافاصله برای جلوگیری از آسیب به این بخش ها درمان شوند.
دلایل مراجعه به پزشک شامل :
– بروز درد گوش یا ترشحات غیرعادی
– کاهش شنوایی
– وزوز گوش یا احساس سرگیجه
– هرگونه نشانه‌ای که نشان‌دهنده عفونت یا آسیب به گوش باشد
تشخیص علت علائم گوش و تعیین اینکه آیا پارگی پرده گوش رخ داده است، بسیار مهم است.
درمان خانگی پارگی پرده گوش
هنگامی که شک به ایجاد پارگی در پرده گوش داریم، اولین اقدام مهم و درمان خانگی جلوگیری از ورود آب به گوش است. ورود آب به گوش در چنین شرایطی می‌تواند خطر عفونت و تشدید آسیب به پرده گوش را افزایش دهد. برای این منظور، باید از وارد کردن آب به گوش به شدت خودداری کرد و در صورت لزوم، از روش‌های محافظتی استفاده کرد.
روش‌های خانگی برای جلوگیری از ورود آب به گوش
استفاده از قالب ضد اب یا پوشش گوش: یکی از ساده‌ترین روش‌ها برای جلوگیری از ورود آب به گوش، استفاده از یک قالب گوش شنا یا قالب ضد آب یا پوشش مخصوص گوش است. این پوشش‌ها به‌طور خاص برای جلوگیری از ورود آب به گوش طراحی شده‌اند و می‌توانند هنگام شستشو یا شنا استفاده شوند.
استفاده از پنبه و وازلین : می‌توان از یک تکه پنبه تمیز و آغشته به وازلین برای مسدود کردن موقت گوش استفاده کرد. اما توجه داشته باشید که پنبه نباید به عمق کانال گوش وارد شود، زیرا این کار می‌تواند باعث آسیب به گوش داخلی یا پرده گوش شود. پنبه باید به‌طور سطحی در دهانه گوش قرار گیرد تا از ورود آب جلوگیری کند.
اجتناب از شستشوی گوش: در صورت شک به وجود پارگی در پرده گوش، از شستشوی مستقیم گوش با آب یا سایر مایعات خودداری کنید. این کار می‌تواند منجر به ورود مواد آلوده یا آب به گوش میانی و افزایش احتمال عفونت شود.
4. **خودداری از شنا کردن یا حمام رفتن**: تا زمانی که از سلامت پرده گوش مطمئن نشده‌اید، از شنا کردن یا رفتن به حمام پرهیز کنید تا از تماس آب با گوش آسیب‌دیده جلوگیری شود.
### اقدامات بعدی:
اگر شک دارید که پرده گوش پاره شده است یا علائم مانند درد شدید گوش، خونریزی یا ترشح مایع مشاهده می‌کنید، باید فوراً به پزشک متخصص مراجعه کنید. پزشک ممکن است معاینه دقیقی انجام دهد و در صورت لزوم، درمان‌های مناسب مانند آنتی‌بیوتیک برای پیشگیری از عفونت یا درمان جراحی برای ترمیم پرده گوش را توصیه کند.
علت پارگی پرده گوش
علل پارگی پرده گوش (پرفوراسیون) ممکن است شامل موارد زیر باشد:
1. عفونت گوش میانی (اوتیت مدیا)
– عفونت گوش میانی معمولاً باعث تجمع مایعات در گوش میانی می‌شود. فشار ناشی از این مایعات می‌تواند منجر به پارگی پرده گوش شود.
عفونت گوش میانی (اوتیت مدیا) معمولاً به دلیل تجمع مایع در گوش میانی ایجاد می‌شود که ممکن است فشار زیادی به پرده گوش وارد کند و در برخی موارد منجر به پارگی آن شود. این وضعیت بیشتر در کودکان شایع است و علائمی مانند درد گوش، کاهش شنوایی، تب، و ترشح از گوش به همراه دارد.
در اکثر موارد، عفونت گوش میانی خود به خود بهبود می‌یابد، اما در موارد شدیدتر ممکن است نیاز به درمان با آنتی‌بیوتیک‌ها یا مسکن‌ها باشد. اگر پرده گوش پاره شود، معمولاً عفونت به طور طبیعی تخلیه می‌شود، اما گاهی اوقات نیاز به مراقبت‌های پزشکی بیشتری دارد تا از مشکلات جدی‌تری جلوگیری شود.
برای اطلاعات بیشتر مقاله با عنوان عفونت گوش کودکان و عفونت گوش بزرگسالان را بخوانید.
2. باروتروما
باروتروما به فشار وارد شده بر روی پرده گوش اشاره دارد که زمانی رخ می‌دهد که فشار هوا در گوش میانی و فشار هوا در محیط تعادل نداشته باشد. اگر فشار شدید باشد، پرده گوش می‌تواند پاره شود. باروتروما معمولاً ناشی از تغییرات فشار هوا در حین سفر هوایی است.
باروتروما به وضعیتی اطلاق می‌شود که فشار هوا در گوش میانی با فشار هوا در محیط خارجی تعادل نداشته باشد. این عدم تعادل فشار می‌تواند منجر به پارگی پرده گوش شود، به‌ویژه اگر فشار شدید باشد. در صورت عدم تعادل شدید، پرده گوش ممکن است پاره شود.
باروتروما معمولاً در هنگام تغییرات ناگهانی فشار هوا رخ می‌دهد، به‌ویژه در سفرهای هوایی، زمانی که فشار داخل کابین هواپیما با فشار محیط تغییر می‌کند. این وضعیت می‌تواند باعث درد شدید در گوش، احساس فشار یا حتی کاهش شنوایی شود. درمان باروتروما معمولاً شامل روش‌هایی برای تنظیم فشار گوش میانی یا در موارد شدیدتر، مراقبت‌های پزشکی برای ترمیم آسیب پرده گوش است.
3. غواصی
-تغییرات ناگهانی فشار، مانند غواصی یا ضربه مستقیم به گوش (مانند برخورد با کیسه هوا در خودرو) می‌تواند منجر به پارگی پرده گوش شود.
تغییرات ناگهانی فشار یا ضربه مستقیم به گوش می‌تواند باعث پارگی پرده گوش شود. این تغییرات فشار ممکن است در فعالیت‌هایی مانند غواصی یا برخورد با کیسه هوا در هنگام تصادف خودرو رخ دهد. در چنین مواقعی، فشار زیاد یا ضربه مستقیم به گوش، پرده گوش را تحت فشار قرار داده و ممکن است منجر به پارگی آن شود.
این نوع آسیب‌ها می‌توانند باعث درد شدید، کاهش شنوایی و ترشح مایع از گوش شوند. در صورتی که پرده گوش پاره شود، نیاز به مراقبت‌های پزشکی برای جلوگیری از عفونت و آسیب‌های بیشتر به شنوایی است. درمان ممکن است شامل استراحت، آنتی‌بیوتیک‌ها و در برخی موارد جراحی برای ترمیم پرده گوش باشد.
4. صداهای بلند یا انفجار (ترومای صوتی)
صداهای بلند یا انفجار، مانند صدای شلیک گلوله یا انفجار، هرچند به ندرت اما می‌تواند باعث پارگی پرده گوش شود.
صداهای بلند یا انفجار، مانند صدای شلیک گلوله یا انفجار، می‌توانند به طور ناگهانی و با شدت زیاد به گوش آسیب برسانند. این نوع صداها ممکن است به طور نادر باعث پارگی پرده گوش شوند، زیرا فشار صوتی ایجاد شده به پرده گوش وارد می‌شود.
ترومای صوتی می‌تواند علاوه بر پارگی پرده گوش، منجر به کم شنوایی موقتی یا دائمی، درد گوش و وزوز گوش شود. در چنین مواردی، درمان معمولاً شامل مراقبت‌های پزشکی فوری برای پیشگیری از آسیب‌های بیشتر به شنوایی است.
5. اجسام خارجی در گوش
– اشیای کوچک، مانند خلال دندان یا سنجاق مو، می‌توانند پرده گوش را سوراخ یا پاره کنند.
وجود اجسام خارجی در گوش، مانند خلال دندان، سنجاق مو یا سایر اشیای کوچک، می‌تواند باعث آسیب به پرده گوش شود. اگر این اشیا به طور نادرست وارد گوش شوند، ممکن است پرده گوش را سوراخ یا پاره کنند.
این نوع آسیب‌ها معمولاً باعث درد، خونریزی یا ترشح مایع از گوش می‌شوند و در برخی موارد ممکن است به کاهش شنوایی منجر شوند. برای جلوگیری از آسیب‌های بیشتر، بهتر است هر گونه جسم خارجی به‌طور حرفه‌ای و با دقت توسط پزشک خارج شود. درمان ممکن است شامل مراقبت‌های پزشکی برای ترمیم پرده گوش و پیشگیری از عفونت باشد.
6. آسیب شدید به سر
آسیب شدید، مانند شکستگی پایه جمجمه، می‌تواند منجر به جابجایی یا آسیب به ساختارهای گوش میانی و داخلی، از جمله پرده گوش شود.
آسیب شدید به سر، مانند شکستگی پایه جمجمه، می‌تواند به طور جدی ساختارهای گوش میانی و داخلی را تحت تاثیر قرار دهد. این نوع آسیب ممکن است منجر به جابجایی یا آسیب به پرده گوش و دیگر قسمت‌های گوش شود.
در این شرایط، علاوه بر آسیب به پرده گوش، احتمال آسیب به عصب شنوایی و مشکلات شنوایی دائمی نیز وجود دارد. آسیب‌های سر معمولاً نیاز به درمان فوری و مراقبت‌های پزشکی ویژه دارند، و درمان ممکن است شامل جراحی برای ترمیم آسیب‌ها و پیشگیری از عفونت‌های احتمالی باشد.
در صورت بروز هر یک از این علل، مراجعه به پزشک برای ارزیابی و درمان ضروری است.
پیشگیری از پارگی پرده گوش
برای جلوگیری از پارگی پرده گوش (پرفوراسیون)، نکات زیر را دنبال کنید:
درمان عفونت‌های گوش میانی: به علائم و نشانه‌های عفونت گوش میانی مانند درد گوش، تب، احتقان بینی و کاهش شنوایی توجه کنید. کودکان مبتلا به عفونت گوش میانی معمولاً بی‌قرار هستند و ممکن است از خوردن امتناع کنند. برای جلوگیری از آسیب به پرده گوش، از پزشک خود مشاوره فوری بگیرید.
محافظت از گوش‌ها در حین پرواز: اگر امکان دارد، در صورت داشتن سرماخوردگی یا آلرژی فعال که باعث احتقان بینی یا گوش می‌شود، پرواز نکنید. در هنگام برخاستن و فرود، با استفاده از گوش‌گیرهای فشار برابر کننده، خمیازه کشیدن یا آدامس جویدن، گوش‌ها را باز نگه‌دارید. همچنین می‌توانید از روش والسالا استفاده کنید در این روش به آرامی هوا را به داخل بینی فشار دهید، مانند اینکه می‌خواهید بینی‌تان را بزنید، در حالی که بینی‌تان را گرفته‌اید و دهان‌تان بسته است. و در حین صعود و فرود نخوابید.
وارد نکردن اجسام خارجی به گوش: هرگز سعی نکنید با اشیایی مانند چوب‌دندان، گیره کاغذ یا سنجاق مو، موم گوش اضافی یا سخت‌شده را خارج کنید. این اشیاء می‌توانند به راحتی پرده گوش را پاره یا سوراخ کنند. به کودکان خود آموزش دهید که قرار دادن اشیاء خارجی در گوش می‌تواند چه آسیبی به آن‌ها بزند.
محافظت از گوش ها در برابر صداهای انفجاری: از فعالیت‌هایی که گوش‌ها را در معرض صداهای انفجاری قرار می‌دهد، اجتناب کنید. اگر سرگرمی‌ها یا کار شما شامل فعالیت‌های برنامه‌ریزی شده‌ای است که صداهای انفجاری تولید می‌کند، با استفاده از گوش‌گیرهای محافظ یا کاپ‌های گوش از آسیب غیرضروری به گوش‌های خود محافظت کنید.
با رعایت این نکات می‌توانید خطر پارگی پرده گوش را به حداقل برسانید.
قالب‌های ضد آب برای پارگی پرده گوش به عنوان یک ابزار حفاظتی عمل می‌کنند که به جلوگیری از ورود آب و مواد خارجی به گوش میانی کمک می‌کنند. این قالب‌ها معمولاً از موادی ساخته می‌شوند که ضد آب و مقاوم هستند و می‌توانند در شرایط مختلف، مانند شنا یا استحمام، استفاده شوند.
حمام کردن باپارگی پرده گوش
حمام کردن در مواقع پارگی پرده گوش نیاز به احتیاط و رعایت نکات خاصی دارد تا از عفونت و آسیب بیشتر جلوگیری شود. در زیر چند راهنمایی برای انجام این کار آورده شده است:
نکات برای حمام کردن در مواقع پارگی پرده گوش:
1. استفاده از گوش‌گیر: استفاده از گوش‌گیرهای ضد آب یا قالب‌های مخصوص می‌تواند از ورود آب به گوش جلوگیری کند. این قالب‌ها به‌طور ویژه برای افرادی که دارای پارگی پرده گوش هستند طراحی شده‌اند.
2. پوشاندن گوش: اگر گوش‌گیر در دسترس نیست، می‌توانید از پنبه‌های خشک استفاده کنید و آن‌ها را به‌طور موقت در گوش قرار دهید. اطمینان حاصل کنید که پنبه‌ها را به‌طور محکم در گوش نکنید تا آسیب بیشتری نرسانید.
3. حمام با احتیاط: هنگام دوش گرفتن، سعی کنید سر خود را به سمت پایین کج کنید و از آب داغ یا بخار زیاد اجتناب کنید، زیرا گرما می‌تواند به عفونت منجر شود.
4. استفاده از دوش به جای وان: بهتر است از دوش گرفتن به جای وان استفاده کنید تا کنترل بیشتری بر جریان آب داشته باشید و از غوطه‌ور شدن در آب جلوگیری کنید.
5. اجتناب از آب ورودی به گوش: هنگام شستن موها یا صورت، از جهت‌های دیگر آب را دور کنید تا از ورود آب به گوش آسیب‌دیده جلوگیری شود.
6. مشاوره پزشکی: قبل از هر اقدامی، حتماً با پزشک خود مشورت کنید و دستورالعمل‌های خاصی که پزشک برای شما تعیین کرده است را دنبال کنید.
با رعایت این نکات، می‌توانید در حین پارگی پرده گوش، ایمنی خود را حفظ کرده و از بروز عفونت و آسیب بیشتر جلوگیری کنید.
